Gewoon: Alledaags, normaal, behalve vandaag!

Woensdag, 1 december 2010

Zes oktober tweeduizendentien: Gewoon aan het werk op een doordeweekse dag; drankjes inschenken, borden uithalen, gewoon, de werkzaamheden zoals op een gewone werkdag. Maar zo gewoon is deze week niet en achteraf deze dag zeker niet! Al een paar keer heb ik op mijn mobiel gekeken; als de telefoon in het restaurant gaat verwacht ik telkens dat het voor mij is. Toch zijn de telefoontjes niet voor mij. Het einde van mijn werkdag nadert, het was een drukke maar wederom leuke dag; gewoon, zoals altijd eigenlijk. Alleen nog mijn uren invullen en dan kunnen we nog gezellig samen een drankje doen, gewoon, zoals we dat altijd doen. Maar deze keer is het drankje aan de bar niet zo gewoon, een minuut eerder is de telefoon gegaan, gewoon zoals de telefoon wel vaker gaat. Aan de andere kant van de lijn hoor ik een bekende stem; dit telefoontje is niet gewoon, beslist niet! Je verwacht het wel maar toch als het dan zover is overvalt het je, niet van schrik maar door emoties; een gevoel van vreugde! De stem aan de andere kant van de lijn vertelt mij namelijk dat ik zojuist tante ben geworden, geweldig! Van een neefje of nichtje, hoe heet hij of zij en hoe gaat het, zijn de drie vragen die ik in één zin stel. ''Het is een jongen, hij heet Thijs en is kerngezond, kom maar snel deze kant op.'' Dan hang ik op, mijn collega’s begrepen het al en hebben een glas Prosecco voor me neergezet. Nog nooit heb ik zo snel een glas Prosecco opgedronken, ik kan niet wachten om mijn neefje te zien! Eenmaal in Goes aangekomen kan ik hem dan eindelijk bewonderen, zo klein; kleine vingertjes, kleine handjes, kleine oogjes en kleine voetjes. Bijzonder, nog maar zo kort op de wereld, nog maar zo kort in mijn leven maar waar ik al vanaf de eerste seconde ontzettend veel van hou. Welkom kleine vent, het is geweldig dat je er bent!